เรื่องมีอยู่ว่า เขาเป็นลูกกำพร้า ฐานะทางบ้านย ากจน พ่อของเขาเสี ยชีวิต ตั้งแต่เขาอายุได้ 3 ขวบ แม่ยึด อาชีพรับจ้างซักผ้า เขาจึงพย าย ามหางานพิเศษ
ทำตั้งแต่เรียนประถม ตอนที่เขาอายุได้ 18 ปี ด้วยเกรดเฉลี่ยของเด็ กเรียนดี ทำให้เขาสอบเข้ามหาวิทย าลัยได้ แม่ของเขาแอบไปขายเลือ ดเพื่อเตรียมเงินให้เขาเข้ามหาวิทย าลัย
เขารู้แต่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เกรงว่าจะทำให้แม่ยิ่งเสี ยใจ เขาเองก็ปิดแม่เรื่องที่เขา ไปขายเลือ ด รับจ้างข ของจนนิ้วฉีก เดินส่งหนังสือพิมพ์ จนเคยเป็นลมกลางถนน
เขาทำไปก็เพราะอย ากแบ่งเบาภาระอันหนักอึ้งของแม่ ช่วงปิดเทอมปี 2 เขากลับบ้านไปในช่วงฤดูหนาว แม่ซักผ้าด้วยมือใน
วันที่อากาศหนาวเหน็บ “งานอย่างอื่นทำไป กว่าจะได้เงินซักผ้านี่เงินดีสุดแล้ว ตัวละ 5 บาท เสื้อผ้าพวกนี้ไม่ได้ส ก ป ຣ กเลยเพราะเป็นเสื้อของคน มีตังค์ทั้งนั้น
แม่กลัวว่าถ้าเข้าเครื่องซักเนื้อผ้าจะเสี ยหาย” แม่ของเขาบอ ก เย็นวันนั้น หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ แม่ก็บอ กเขาด้วยความดีใจว่า
“ลูกแม่ อาทิตย์นี้ แม่ซักผ้าได้ตั้ง 1,000 บาทแน่ะ” พูดเสร็จ แม่ก็ล้วงมือหยิบเงินในกระเป๋ากางเกงออ กมา แต่ปรากฏว่ามีแบงค์ 500 อยู่ในกระเป๋ากางเกงของแม่เพียงใบเดียว แม่มีสีหน้าตื่นตระหนกมาก
“เงินแม่หาย เงินแม่หายไปตั้ง 500 บาท” พูดเสร็จ แม่ของเขาก็รีบลุกขึ้นไป หยิบไฟฉายเดินออ กไป หน้าบ้านที่แม่ซักผ้า
เมื่อตอนกลางวัน ข้างนอ กมืดมิด เสี ยงลมหนาวพัดมาเป็นระยะ ๆ แม่กวาดไฟฉายไปทั่วบริเวณบ้าน แต่ก็ไม่เจอ “หรือมันจะหล่นหาย
ตอนที่แม่เอ าผ้าไปส่งคุณนายบ้านข้าง ๆ เมื่อตอนหัวค่ำ” พูดไม่ทันขาดคำ แม่ก็รีบเดินส่องไฟฉายไปที่บ้านคุณนาย ที่ห่างออ กไปไม่ถึงร้อยเมตรแต่ก็ยังไม่พบอยู่ดี เงินจำนวน 500 บาท ดูเหมือนจะไม่ได้มีราคาค่างวด
อะไรสำหรับคน มีเงิน แต่เงินจำนวนนี้เป็นเงินที่แม่ของเขาใช้ได้ทั้งเดือนและเป็นค่าใช้จ่ายของเขาได้ทั้งเดือน เช่นกัน
เขาเดินตามหลังแม่ไป น้ำตาคลอเบ้า “นี่มันเป็นเงินที่แม่ต้องซักผ้า 100 ผืน ถึงจะได้มา” เขานึกไปก็ใช้มือปาดน้ำตาไป แม่เดินกลับไปกลับมาอย่างนั้น 2-3 รอบ
เขาจึงบอ กแม่ว่า “แม่ครับ ไม่ต้องหาแล้วครับ พรุ่งนี้ผมจะช่วยแม่หาอีกทีดีไหมครับ ฟ้ามืด อย่างนี้มองไม่เห็นหรอ กครับ”
แม่ยังคงเดินหาเงินจำนวนนั้นจนถ่านไฟฉายหมด จึงเข้าบ้าน มานอนคืนนั้น เขาแอบเอ าเงินที่แม่ให้เขาไว้ 500 บาท ซึ่งเป็นค่าใช้จ่ายประจำเดือนนี้ของเขาแอบเอ าไปไว้ที่ราวตากผ้าหลังบ้าน มันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้แม่หายกังวล เขาคิดได้แค่นี้
“ลูกแม่ แม่หาเงินเจอแล้ว” เสี ยงแม่ตະ ໂпนด้วยความดีใจปลุกให้เขาตื่นในตอนเช้าเขาแสร้งดีใจ ไปกับแม่ แล้วพูดว่า “เห็นไหมครับแม่เป็นคนดี ฟ้าย่อมคุ้มครอง เจ้าที่คงเก็บเงินไว้ให้แม่แน่เลย”
“เอ าล่ะ ได้เงินคืน มาแม่ก็ดีใจแล้ว เงิน 500 บาทนี้แม่แถมให้ลูกก็แล้วกันนะถือว่าแม่เงินหายก็แล้วกัน หาอาหารอร่อย ๆ กินบ้างนะลูก ลูกแม่ผอมไปเยอะเลย”
แม่ยัดเงิน 500 บาท ที่ได้คืน มาใส่มือของเขา จากนั้นก็ดึงเขาเข้ามากอด น้ำตาของเขาไหลออ กมาอีกครั้ง
“แม่ครับแม่ให้ผมเมื่อวานนี้ 500 บาทแล้วนะครับ แม่ให้ผมอีก 500 มันเยอะเกินไปสำหรับผม แล้วแม่จะเอ าเงินที่ไหน มาใช้” “เจ้าลูกโง่แม่ซักผ้าทุกวัน อีกไม่กี่วันก็ได้เงิน 500 แล้วล่ะไม่ต้องห่วงแม่นะตั้งใจเรียนล่ะ” เขากอดแม่อีกครั้งด้วยความรักและเคารพเมื่อเขาจบการศึกษา เขาได้ทำงานที่บริษัทมีชื่อเสี ยงแห่งหนึ่ง
หลังจากทำงานได้หนึ่งปี ด้วยความช่วยเหลือของเจ้านาย ให้เขาผ่อนตึกแถวห้องเล็ก ๆ ห้องหนึ่ง เขาจึงไปรับแม่มาอยู่ด้วย จากวันนั้น แม่ของเขาก็ไม่ต้องซักผ้าอีกต่อไป
เงิน 500 บาทใบนั้น เขานำมันใส่กรอบติดไว้ข้างฝา เขาไม่กล้าใช้เงินจำนวนนี้ เพราะมันแทบจะเป็นชีวิตของแม่เขาในคืนนั้น แล้วเขาจะดูแคลนชีวิตของแม่
เขาได้ อย่างไร เงินจำนวนนี้คือความรัก คือ กำลังใจ คือทุกสิ่งที่แม่มอบให้แก่เขา เย็นวันหนึ่ง ไม่รู้พูดคุยอะไรกัน ทำให้เขาเอ่ยถึงเรื่องเงินจำนวน 500 บาทนั้น
เขาชี้มือไปที่กรอบที่ใส่เงินไว้ แล้วเอ่ยว่า “แม่ดูสิครับ เงิน 500 บาทที่แม่หาทั้งคืน ตอนนี้มันก็ยังอยู่กับเราที่บ้านหลังใหม่นี้ โชคดีนะครับที่แม่หาเจอ” “เจ้าลูกโง่ แม่จะไม่รู้ได้ยังไงว่าแบงค์นี้ เป็นใบที่แม่ให้ลูก
ตอนที่แม่นำเงินไปแลกให้เป็นแบงค์ 500 ที่ธนาคารแม่จำห ມ ายเลขของแบงค์ได้”
เขามองแม่อย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “แม่รู้ว่าลูกต้องการให้แม่คลายใจแม่ถึงมาคิดได้ ลูกรักแม่ถึงขนาดนี้ แม่ไม่ควรทำให้ลูกไม่สบายใจอีกต่อไปแม่จึงทำเป็นตื่นเต้น ดีใจที่หาเงินเจอ ขอบใจนะลูกแม่”
เขากอดแม่อีกครั้ง ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าสิ่งที่เขาทำเพื่อแม่ในวันนั้นแม่ของเขาต่างหากที่ทำเพื่อเขา โดยที่เขาไม่รู้อะไรเลย สายใยแห่งความสัมพันธ์
แม้ครอบครัวจะย ากไร้ แต่มากมายด้วยความรักครอบครัวนี้นี่แหละที่เป็นคน มั่งมี มั่งมีด้วยความรัก ความผูกพันธ์แบงค์ 500 ใบนั้น คือตัวแทนแห่งความรักของแม่ลูก
