คนที่เห็นแก่ตัว เขาจะมองไม่เห็นใคร นอ กจากตัวของเขาเอง

หากใครเกิดคำถามแบบนี้ซ้ำๆ เพราะมัวหาเหตุผลให้การกระทำไม่ดีของคนอื่นไม่ได้ อย่าเสียเวลาหาคำตอบเลย

ไม่แน่ว่าคำตอบที่อยากได้ อาจสร้างรอยร้าวให้บาดลึกยิ่งกว่าเก่า

คาดหวังว่าเขาจะเสียใจกับผลการกระทำตัว หากเขายังพอมีจิตสำนึกอยู่บ้าง

เขาคงจะเสียใจกับการกระทำตัวอยู่บ้าง และคงปรับปรุงแก้ไข

ต่างกับคนเห็นแก่ตัว เขาไม่ได้รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ เพราะทุกการกระทำของเขา ก็ทำเพื่อตัวเขาเอง

ในช่วงเวลาที่เราลำบาก เจ็บเจียนดาย เขาอาจกำลังยิ้ม หัวเราะมีความสุขอยู่กับใครๆ

ความจริงก็คือ ชีวิตเขาเดินไปไกลจากเราแล้ว ส่วนเรามัวนั่งจมกับคำถามที่ยังหาคำตอบไม่ได้

ถามว่า “คิด” อยู่ทำไม? คนเดินจากไปแล้ว วันนี้เขาคือคนอื่น

ต่อให้อยากแก้ไข เรื่องราวในอดีตใครกันจะกลับไปแก้ได้

เดินหน้าต่อไป หยุดตั้งคำถามนี้ รักตัวเอง ยอมรับความจริง แล้วเดินหน้าต่อไป

“อย่าหาเหตุผลกับคนเ ล ว เพราะเขาไม่เคยมองตัวเองเ ล ว เพราะทุกๆ การกระทำเขาล้วน มีเหตุผลมาหักล้างความเ ล วของตนให้รู้สึกผิดน้อยลง โดยการโยนความผิดให้คนอื่นเสมอ”

“ความเห็นแก่ตัวนั่นแหละ เป็นปัจจัยสำคัญ ที่จะทำให้คนคิดผิดไป พูดผิดไป

ให้กระทำอะไรๆ ไปในทางที่ผิดที่เสียหาย ก็เพราะฐานที่มีความเห็นแก่ตัวเกิดขึ้นก่อน

แต่ถ้าไม่มีความเห็นแก่ตัว มีความเห็นในด้านธรรมะจริงแล้ว เรื่องผิดมันก็คงจะไม่เกิด

เพราะธรรมมะนั้นจะช่วยให้เกิดความคิดนึกที่ถูกที่ชอบ

ตรงตามเป้าห ມ าย แต่พอมีตัวเข้ามาเกี่ยวข้อง ความคิดที่ผิดเกิดตามมา”