แน่นอนว่าทุกคนต่างก็ต้องมีบุคคลที่เราไม่ชื่นชอบหน้าไม่ถูกชะตา ขัดหูขัดตาไปซะทุกอย่าง
แต่เราจะทำอย่างไรที่จะอยู่ร่วมกับคนเหล่านี้ได้ จะทำอย่างไรให้เราใช้ชีวิตในของเราเองไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับคนอื่นเขา…
หากเราเกลี ยดก็อย่าไปมอง หากเราไม่ชอบก็อยากไปดู
เมื่อเราไม่ได้ใส่ใจคนอื่น มากเกินไป ก็ไม่มีใครที่จะสามารถมาทำร้ ๅ ยจิตใจของเราได้
ชีวิตของคนเราในแต่ละวันนั้น อาจจะต้องพบเจอกับผู้คน มากมาย
และคนที่เราได้พบเจอนั้น อาจจะเป็นคนที่เราไม่ชอบหน้า หรือเขาไม่ชอบเรา
หรือแม้กระทั่งเจอหน้าแล้วไม่ถูกชะตา
คนเหล่านี้อาจเป็นต้นเหตุที่ทำให้เราอารมณ์เสีย
ทำให้เราไม่มีความสุขในการใช้ชีวิตเลยก็ได้
ทำให้เรามีอารมณ์ที่โกรธ หงุดหงิด มีความอิจฉา
ซึ่งเป็นอารมณ์ในด้านลบของจิตใจเรา
หรือในบางครั้งก็มากเกินไป จนจะทนไหวอยากจะหนีไปให้ไกล
เชื่อว่าสิ่งเหล่านี้คงได้เกิดขึ้นกับทุกคน
แต่ถ้าหากว่าเราลองกลับมาคิดดูดีๆกับบุคคลต่างๆที่เราพบเธอนั้น
เขาไม่ได้ร้ ๅ ยจนเกินที่เราจะพูดดีด้วยไม่ได้
แต่เป็นเพราะที่เราเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ เก็บพฤติกรรมเอาไว้ไม่อยู่
ทำให้ด้านลบในจิตใจของเราได้เปิดเผยออกมา
คิดปรุงแต่งจน มากเกินไป
จนเราได้มองข้ามในสิ่งดีๆที่คนเหล่านั้น มีอยู่
หากเรายิ่งเกลี ยด ยิ่งเฝ้ามอง ยิ่งไม่ชอบ ยิ่งจับผิด
การที่เราไปเฝ้ามองพฤติกรรมของเขา แบบนี้ตัวเรานั่นแหละที่ผิดปกติ
ไม่ว่าเขาจะทำอะไรที่ไหนอย่างไร เราก็อยากรู้อยากเห็นไปซะทุกสิ่ง
พอเราได้รู้ได้เห็นเราก็จะมีความรู้สึกขัดตาชวนให้หงุดหงิด
และถ้าหากว่าเขาทำดี เราก็จะไปคอยจับผิดว่าเขาคนนั้นสร้างภาพหรือเปล่า
เขาคงเป็นคนที่ไม่ใช่ในสายตาคุณ
และตัวคุณเองก็อาจจะเป็นคนที่ไม่ใช่ในสายตาใคร…เหมือนกัน
คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด สุดท้ายแล้วเป็นเราเองที่เรามีความสุข
เราฟุ้งซ่านเราหงุดหงิดเราไม่สบายใจในการกระทำของเขา
แต่ถ้าหากเราอยากอยู่อย่างสบายใจ
มีชีวิตเป็นของตัวเองมีความสุขในการใช้ชีวิต
สิ่งที่ดีที่สุดคือ การไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร
ไม่ไปนั่งจับผิด ไม่เป็นนั่งอิจฉาริษยาใคร
เราต้องเรียนรู้ที่จะฝึกใจด้วยตัวเองด้วยการที่ไม่ใส่ใจคนอื่นจน มากเกินไป
จะทำให้เรามีความสุขในทุกทุกวัน
ลองท่องไว้… ไม่โกรธ ไม่เกลี ยด และ ไม่เฉียดเข้าไปใกล้
