คนเราไม่ว่าอยู่ในสถานะคบกันหรือแต่งงาน มีครอบครัว ก็ต้องເจ็บปวดด้วยกันทั้งนั้น กับการพลัดพรากสูญเสียของรักไป
การเจอคนใหม่ในช่วงระหว่างคบหากัน หากจากกันด้วยดีมักไม่เป็นปัญหา แต่หากจากกันด้วยการยื้ อເເย่ง เขาເເย่งฉัน เธอເເย่งเขา มักจะต้องເจ็บปวดเป็นธรรมดา
ส่วนคนแต่งงานแล้วมีครอบครัว แน่นอนว่าอาจจะເจ็บปวดมากกว่าเพราะได้เลือกแล้ว ผ่ๅนการตัดสินใจแล้ว เมื่อคู่ของตนเปลี่ยนใจ ก็ย่อมເจ็บลึก ເจ็บนาน เป็นของธรรมดา
คนเราหากเพ่งดูให้ดี ไม่มีใครจะເເย่งใครจากเราไปได้ หากคนของเราไม่พร้อมก้าวขาออกไปเอง
คนที่เขารักเรา เขาจะไม่เอื้อมมือไปดึงมือใครอีกคน มาทำร้า ยคนที่เขารักให้ເจ็บหรอก เว้นแต่เขาไม่ได้รักแล้ว อีกนัยคือ ใจเขาไม่อยู่แล้ว
เขาจึงทนเห็นคนที่รักเขาເจ็บปวดได้โดยไม่รู้สึกเท่าไหร่
สำหรับคนคบหากันเป็นแฟน ก็มองได้ทั้งด้านเธอและฉัน
ด้านเธออาจจะเ บื่ อหน่าย ทนพฤติกรรมอีกฝ่ายไม่ได้ พอถึงจุดที่มีทางเลือกจึงตัดสินใจได้ง่าย
ด้านฉัน เขามาເເย่งของๆ เราไป ไม่รับความจริงและไม่ปรับปรุงตัว จึงยังເจ็บปวดเพราะเข้าใจว่าถูกยื้ อເເย่งไป
ด้านคน มีครอบครัว เขาเจอคนใหม่ในวันที่ไม่ใช่
เมื่อเขาตัดสินใจเลือกคน มาใหม่ นั่นก็บ่งบอกแล้วว่า
ครอบครัวไม่ได้สำคัญกับเขา แต่คน มาใหม่สำคัญกว่าจนยอมแลก เมื่อเขาตัดสินใจใช้กิเลสนำศีลและความถูกต้อง ก็ต้องปล่อยเขาไปตามทางที่เขาเลือก
ทางพุทธชดใช้กรรมหมดก็ต้องจาก เมื่อເวรกรรมจบสิ้นถึงเวลาไม่อยๅกจากก็ต้องจาก
หากไม่ต่อเติบบุญ ไม่รักษาศีลให้เสมอกัน จิตใจของอีกคนสูง อีกคนต่ำจึงอยู่กันไม่รอด
โลกนี้แม้จะกว้างใหญ่เพียงใด แต่ไม่มีใครใหญ่เกิด “กรรม”
ทุกคนย่อมต้องได้รับผลจากการกระทำทั้งนั้น ไม่ช้าก็เร็ว
หลุมดำมันกว้าง มืด และลึก แต่ไม่ลึกจนจะปืนขึ้น มาได้
เมื่อทำผิดพลาดก็เร่งกลับตัวกลับใจ เมื่อถูกกระทำก็จงปล่อยวางให้อภัย เมื่อใจไม่ยึดติดอดีต คำถามนี้ก็จะไม่เกิดอีก
