คู่เทียมเจอเมื่อไหร่ก็ได้ แต่คู่แท้ต้องเจอในจังหวะที่จะรักกันจริงเท่านั้น
ใจจริงไม่ได้เกิดจากความตั้งใจให้จริงเสมอไป ถ้าคู่ยังไม่ใช่ ใจก็คงจริงยาก
รู้สึกว่าใช่ ไม่จำเป็นต้องใช่ โดยเฉพาะถ้าได้ความรู้สึกว่าใช่มาจากการเอาแต่มองด้านดีท่าเดียว
อำนาจที่ทำให้ลุ่มห ล งส่งมาจากส่วนส ก ป ร กตรงไหนของร่างกายก็ได้ แต่แรงบันดาลที่ทำให้รักจริงต้องมาจากกลางใจที่ใส่พอเท่านั้น
ความลุ่มห ล งจะทำให้หน้าตาของเราโง่ลง ส่วนการเห็นตามจริงจะทำให้หน้าตาฉลาดขึ้นเป็นคนละคน
คนเราตาบอดเพราะชอบทึกทักเอาเองว่าเห็นอะไรมา ที่จะตาสว่างได้ก็เพราะยอมทบทวนดีๆ ว่ามีอะไรให้เห็นบ้าง
การจากกันบางครั้งดีกว่าอยู่กันไปเรื่อยๆ เพราะอาจเป็นทางเดียว ที่ทำให้คุณค้นพบว่าเคยมีความรักอยู่ตรงนั้นขนาดไหน
สิ่งดีๆ ที่ผ่านไป อาจเปิดทางให้สิ่งดีกว่าที่กำลังจะผ่านเข้ามา
รักที่ต า ยได้คือรักแต่จะเอา ส่วนรักอมตะคือรักการสละความเห็นแก่ตัว
เราอาจห ล อ กให้คนอื่นห ล งรักได้ด้วยรูปภายนอก แต่ไม่มีทางห ล อ กให้รักตัวเองได้เลย ตราบเท่าที่รู้อยู่แก่ใจว่าภายในยังน่าเ ก ลี ย ดขนาดไหน
ความรักไม่ได้อยู่ที่หัวใจ แต่อยู่ที่ใจทั้งดวง เพราะหัวใจกว้างไม่ถึงคืบ ขนะที่ความรักแผ่กว้างได้ขนาดครอบโลก
การเริ่มต้นของความรักที่ซับซ้อน อาจเหมือนปกหนังสือที่ดูดีห ล อ กตา แต่เนื้อหาข้างในไม่ตรงกัน คุณจะงงเมื่อพยายามอ่ า น และปวดหัวจนไม่นึกอยากทนอ่ า นให้ถึงครึ่ง
ถ้าตัวอยู่ห่างแล้วยังรู้สึกอบอุ่นและไว้ใจกัน ก็แปลว่าพวกคุณรักกันด้วยใจ ไม่ใช่ห ล งติดกันด้วยกาย
คนซื่ออาจพูดคำว่ารักได้ไม่เพราะ แต่ความรักของเขา จะให้ความรู้สึกแสนดีกว่าการได้ยินคำว่ารักอันไพเราะร้อยเท่า
ถ้าดีใจเวลาเห็นใครเป็นสุข คุณอาจไม่จำเป็นต้องรักเขาเสมอไป แต่ถ้าอ้างว่าคุณรักใครแล้วไม่ยินดีกับความสุขของเขา แปลว่าคุณเห็นแก่ตัวและดีแต่พูดเท่านั้น
ความรักที่อภัยไม่ได้คือต้นทางของความเ ก ลี ย ด ความเ ก ลี ย ดที่ถูกสละทิ้งได้คือต้นทางของความรัก
มีความสามารถในการผ่านรักร้าว ดีกว่ามีความสามารถฝันถึงแต่รักแสนหวาน
คนที่เอาแต่คอยความรักจะไม่เจอความรักไปจนต า ย ส่วนคนที่เอาแต่สร้างความรักจะรู้จักความรักในสามวันเจ็ดวัน
